قراداد هوشمند چیست؟

قرارداد هوشمند چیست؟ 2022

در ادامه پاسخی جامع به این سوالات خواهیم داد،همراه مجله اینترنتی ماهتوتا باشید.

شاید این روز‌ها عبارت قرارداد هوشمند را زیاد شنیده باشید. در این مقاله قصد داریم قرارداد‌‌های هوشمند را در بستر بلاک‌چین به زبان ساده بررسی کنیم. پس تا پایان با مجله اینترنتی ماهتوتا همراه باشید.

تعریف

یک قرارداد هوشمند، مانند هر قراردادی، شرایط یک توافق را تعیین می‌کند. اما برخلاف قرارداد‌های سنتی، شرایط قرارداد هوشمند به صورت کد بر روی یک‌ بلاک‌چین مانند اتریوم اجرا می‌شوند.

قراردادهای هوشمند به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد مادامی که از پروتکل‌های همتا به همتا در اپلیکیشن‌هایی نظیر وام، بیمه، لجستیک (حمل و نقل) و بازی استفاده می‌کنند از مزیت‌های بلاک‌چین مانند امنیت بالا، اطمینان از عملکرد و دسترسی‌پذیری در ساخت برنامه‌‌ها بهره ببرند.

همانند هر قرارداد، قراردادهای هوشمند شرایط یک توافق یا معامله را مشخص می‌کنند. با این حال، آنچه قراردادهای هوشمند را «هوشمند» می‌کند، این است که این شرایط به‌جای اینکه روی کاغذ نوشته شود، به‌عنوان کدی که روی یک بلاک‌چین اجرا می‌شود، ایجاد و اجرا می‌شوند.

قرارداد هوشمند

قراردادهای هوشمند ایده اصلی پشت بیت کوین، یعنی ارسال و دریافت پول بدون “واسطه مورد اعتماد” مانند یک بانک را گسترش می‌دهند، تا امکان خودکارسازی و غیرمتمرکز کردن ایمن تقریباً هر نوع معامله یا تراکنش را، صرف نظر از اینکه چقدر پیچیده باشد، ممکن سازند. از آنجایی که آن‌ها بر روی یک بلاک‌چین مانند اتریوم اجرا می‌شوند، امنیت، قابلیت اطمینان و دسترسی بدون محدودیت را ارائه می‌دهند.

چرا قراردادهای هوشمند مهم هستند؟

قرارداد‌های هوشمند قراداد هوشمند چیست؟ به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهند تا طیف گسترده‌ای از برنامه‌های غیر‌متمرکز و توکن‌ها را بسازند. آنها در همه چیز از ابزارهای مالی جدید گرفته تا لجستیک و بازی‌ استفاده می‌شوند و مانند هر تراکنش رمزنگاری دیگری روی یک بلاک‌چین ذخیره می‌شوند.

بیشتر بخوانید » مقابله با استرس شغلی ؛ 11 راه ساده برای مقابله با استرس شغلی

هنگامی که یک برنامه قرارداد هوشمند به بلاک‌چین اضافه شد، به طور کلی نمی‌توان آن را معکوس کرد یا تغییر داد (اگرچه استثناهایی وجود دارد).

حتما بخوانید » 11 مهارت شغلی و فردی پرتقاضا در سال 2022

برنامه‌های مبتنی بر قراردادهای هوشمند اغلب به عنوان «برنامه‌های غیرمتمرکز» یا «Dapps» شناخته می‌شوند که شامل برنامه‌های امور مالی غیرمتمرکز (یا DeFi) می‌شوند که هدف آن تغییر صنعت بانکداری است.

برنامه‌های DeFi به دارندگان دارایی‌های دیجیتال اجازه می‌دهند تا در تراکنش‌های مالی متنوع مانند پس‌انداز، وام، بیمه و… شرکت کنند، بدون اینکه بانک یا مؤسسه مالی دیگری از هر نقطه‌ای در دنیا را در این روند درگیر سازند. برخی از محبوب‌ترین برنامه‌های کاربردی قرارداد هوشمند فعلی عبارتند از:

Uniswap: یک صرافی غیرمتمرکز که به کاربران این امکان را می‌دهد تا از طریق قرارداد هوشمند، انواع خاصی از ارزهای دیجیتال را بدون هیچ مرجع مرکزی تعیین کننده نرخ ارز، معامله کنند.

حتما بخوانید » پیدا کردن بهترین شغل 7 گام ساده

Compound: پلتفرمی است که از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند تا به سرمایه‌گذاران اجازه دهد سود کسب کنند و وام‌گیرندگان فوراً و بدون نیاز به مراجعه به بانک واسطه، وام دریافت کنند.

USDC: ارز دیجیتالی که از طریق قرارداد هوشمند به دلار آمریکا متصل می‌شود و یک USDC ارزش یک دلار آمریکا را دارد. UDDC بخشی از دسته جدیدتری از پول دیجیتال است که به عنوان استیبل کوین شناخته می‌شود.

حتما بخوانید » شغل‌ های پردرآمد – معرفی 55 شغل پولساز و پر سود در ایران و جهان

حال سؤالی که مطرح می‌شود این است که چگونه از این ابزارهای هوشمند مبتنی بر قرارداد استفاده کنیم؟ تصور کنید مقداری اتریوم نزد خود دارید که می‌خواهید با USDC معامله کنید. می‌توانید مقداری اتریوم را در Uniswap قرار دهید، که از طریق قرارداد هوشمند، می‌تواند به طور خودکار بهترین نرخ مبادله را برای شما پیدا کند، معامله را انجام دهد و USDC شما را برای شما ارسال کند.

حتما بخوانید » لینکدین ؛ چطور از طریق لینکدین کار پیدا کنیم؟‌ 2022

سپس می‌توانید مقداری از USDC خود را در Compound قرار دهید تا به دیگران وام دهید و نرخ سود که به طور الگوریتمی تعیین شده را دریافت کنید. تمام این موارد با استفاده از قراردادهای هوشمند و بدون دخالت شخص سومی مانند بانک و صرافی‌های سنتی انجام می‌شوند.

در امور مالی سنتی، مبادله ارزها پرهزینه و زمان بر است، و برای افراد آسان و مطمئن نیست که دارایی‌های نقدی خود را به افراد غریبه در آن سوی دنیا وام دهند. اما قراردادهای هوشمند هر دوی این سناریوها و طیف وسیعی از سناریوها را ممکن می‌سازند.

حتما بخوانید » رزومه حرفه‌ای را با دوری از این 15 اشتباه بنویسید

قراردادهای هوشمند چگونه کار می‌کنند؟

قراردادهای هوشمند برای اولین بار در دهه ۱۹۹۰ توسط یک وکیل و دانشمند کامپیوتر به نام «نیک سابو» پیشنهاد شدند. سابو به این معروف است که یک قرارداد هوشمند را با یک دستگاه فروش خودکار نوشابه مقایسه می‌کند. به طور مثال ماشینی را تصور کنید در ازای دریافت یک دلار، یک قوطی نوشابه به شما تحویل می‌دهد.

حتما بخوانید » هوشمندترین شهرهای جهان؛ 8 شهر پیشرفته با فناوری‌های نوین

حتما بخوانید »11 دوره‌ آموزشی رایگان آنلاین برتر سایت Udemy

این نمونه‌ای ساده از یک قرارداد هوشمند است. درست همانطور که یک دستگاه نوشابه می‌تواند فروش را بدون واسطه انسانی خودکار کند، قراردادهای هوشمند هم می‌توانند تقریباً هر نوع مبادله ای را برای شما خودکار کنند.

حتما بخوانید » هدایت شغلی کارکنان

در حال حاضر، اتریوم محبوب‌ترین پلتفرم قراردادهای هوشمند است، اما بسیاری دیگر از بلاک‌چین‌های ارزهای دیجیتال (از جمله EOS، Neo، Tezos، Tron، Polkadot و Algorand) می‌توانند آن‌ها را اجرا کنند. یک قرارداد هوشمند می‌تواند توسط هر کسی ایجاد و در یک بلاک‌چین مستقر شود. کد آن‌ها شفاف و قابل تأیید عمومی است، به این معنی که هر بررسی کننده‌ای می‌تواند مشاهده کند که یک قرارداد هوشمند هنگام دریافت دارایی‌های دیجیتال از چه منطقی پیروی می‌کند.

قرارداد هوشمند Smart Contract چیست؟

برای درک قرارداد هوشمند تصور کنید که نیاز به فروش خانه دارید. این یک فرایند نسبتاً پیچیده و دشوار است که مستلزم بسیاری از مدارک، ارتباط با بنگاه ها و افراد مختلف و همچنین سطح بالایی از خطرات مختلف است.
به همین دلیل است که اکثریت مطلق فروشندگان خانه تصمیم می گیرند یک بنگاه معاملات ملکی پیدا کنند،
که با تمام اوراق و مدارک سروکار داشته باشد، ملک را به بازار عرضه کند و هنگام شروع مذاکرات به عنوان واسطه عمل کند، تا زمانی که معامله بسته نشود.

علاوه بر این، آژانس خدمات محافظتی فراهم می کند، که به ویژه در چنین معاملات بسیار مفید است، زیرا مبالغ مربوطه معمولاً بسیار زیاد است و شما واقعاً نمی توانید به شخصی که با آن سر و کار خواهید داشت اعتماد کامل داشته باشید.

با این وجود، پس از معامله موفق، نمایندگان فروشنده و خریدار حدود هفت درصد از قیمت فروش را به عنوان کارمزد خود تقسیم می کنند. این میزان خسارت مالی قابل توجهی را برای فروشنده رقم می زند.

شرایطی از این دست است که قراردادهای هوشمند واقعاً مفید واقع می شوند و به طور انقلابی در کل صنعت ایجاد می کنند، در حالی که این روند کار را از برخوردار می کند.

شاید از همه مهمتر، آن ها یک مسئله اعتماد را حل کنند. قراردادهای هوشمند بر اساس اصل “اگر-آنگاه” کار می کنند، این بدان معناست که مالکیت خانه تنها هنگامی که مبلغ توافق شده به سیستم ارسال شود، قراداد هوشمند چیست؟ به خریدار منتقل می شود.

آن ها همچنین به عنوان خدمات سپردن کار می کنند، به این معنی که هم پول و هم حق مالکیت دقیقاً همزمان در سیستم ذخیره می شود و برای طرف های شرکت کننده توزیع می شود. علاوه بر این، صدها نفر معامله را شاهد و تأیید می کنند، بنابراین تحویل بدون خطا تضمین می شود. از آنجا که اعتماد بین طرفین دیگر مسئله ای نیست، نیازی به واسطه نیست.
همه کارهایی که یک بنگاه املاک انجام می دهد می تواند از قبل در یک قرارداد هوشمند برنامه ریزی شود، در حالی که به طور همزمان هم فروشنده و هم خریدار مبالغ قابل توجهی پس انداز می کند.

این فقط یک نمونه از کاربردهای بالقوه قراردادهای هوشمند است. آنها قادر به تبادل پول، دارایی و هر چیز ارزشمند دیگری هستند، از شفافیت کامل اطمینان حاصل می کنند، از خدمات همراه یک واسطه پرهیز می کنند و مسئله اعتماد بین طرفین را ریشه کن می کنند.
کد یک قرارداد هوشمند خاص شامل کلیه شرایط و ضوابطی است که طرفین توافق کرده اند و اطلاعات مربوط به معامله خود در یک بلاکچین، یک دفتر ثبت عمومی غیرمتمرکز و توزیع شده، ثبت می شود.

آنچه در این مقاله می‌خوانید

قرارداد هوشمند چگونه کار می کند؟

به بیان ساده، قراردادهای هوشمند بسیار شبیه دستگاه های فروش هستند. شما فقط مقدار لازم ارز رمزنگاری شده را در قرارداد هوشمند می ریزید و سپرده گذاری می کنید، حق مالکیت خانه، گواهینامه رانندگی یا هر چیز دیگری به حساب شما می افتد.
تمام قوانین و مجازات ها نه تنها توسط قراردادهای هوشمند از قبل تعیین شده بلکه توسط آنها اعمال می شود.

وابستگی متقابل

یک قرارداد هوشمند می تواند به تنهایی کار کند، اما هم چنین می تواند همراه با هر تعداد قرارداد هوشمند دیگر اجرا شود. زمانی که به یک دیگر وابسته باشند، می توانند به گونه ای تنظیم شوند. به عنوان مثال، انجام موفقیت آمیز یک قرارداد هوشمند خاص می تواند شروع یک قرارداد دیگر را تحریک کند و غیره. از نظر تئوری، کل سیستم ها و سازمان ها می توانند کاملاً با قراردادهای هوشمند کار کنند.
تا حدی، این در حال حاضر در سیستم های مختلف رمزنگاری پیاده سازی شده است، جایی که همه قوانین از قبل تعریف شده اند و به همین دلیل، شبکه خود می تواند به طور مستقل و مستقل عمل کند.

قراردادهای هوشمند اشیا

اساساً، در هر قرارداد هوشمند سه قسمت انتگرال وجود دارد که به آن ها اشیا نیز گفته می شود. مورد اول امضا کنندگان اس ، دو یا چند طرف با استفاده از قرارداد هوشمند، با استفاده از امضاهای دیجیتالی با شرایط توافق موافق یا مخالف هستند.

مورد دوم موضوع توافق نامه است. این فقط می تواند شیئی باشد که در محیط قرارداد هوشمند وجود داشته باشد. متناوباً، قراردادهای هوشمند باید بدون مانع و مستقیم به هدف دسترسی داشته باشند.
حتی اگر قراردادهای هوشمند برای اولین بار در سال 1996 مورد بحث قرار گرفتند، این هدف خاص بود که توسعه آن ها را متوقف کرد. این مشکل فقط پس از ظهور اولین ارز رمزنگاری شده در سال 2009 تا حدی حل شد.

سرانجام، هر قرارداد هوشمند باید شامل شرایط خاصی باشد. این اصطلاحات باید به صورت کامل ریاضی و با استفاده از یک زبان برنامه نویسی متناسب با شرایط خاص قرارداد هوشمند شرح داده شوند.

این شامل الزامات مورد انتظار از همه طرف های شرکت کننده و همچنین کلیه قوانین، پاداش ها و مجازات های مرتبط با شرایط گفته شده است.

برای وجود آن ها و عملکرد صحیح آنها، قراردادهای هوشمند باید در یک محیط مناسب و خاص کار کنند. اول از همه، محیط نیاز به استفاده از رمزنگاری کلید عمومی دارد، که کاربران را قادر می سازد با استفاده از کدهای رمزنگاری منحصر به فرد و خاص خود، برای معامله ثبت نام کنند. این سیستم دقیقاً اکثریت مطلق ارزهای رمزپایه موجود است که از آن استفاده می کنند.

ثانیا، آن ها به یک پایگاه داده باز و غیرمتمرکز احتیاج دارند که همه طرف قرارداد می توانند به آن اعتماد کامل داشته و کاملاً خودکار باشند.

علاوه بر این، برای اجرای قرارداد هوشمند باید کل محیط خود را غیر متمرکز کرد. بلاک چین، به ویژه بلاک چین Ethereum، محیط مناسبی برای قراردادهای هوشمند است.

سرانجام، منبع داده های دیجیتالی مورد استفاده قرارداد هوشمند باید کاملاً قابل اعتماد باشد. این مستلزم استفاده از گواهی های امنیتی SSL ریشه، HTTPS و سایر پروتکل های اتصال ایمن است که قبلاً به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته اند و به طور خودکار در اکثر نرم افزارهای مدرن اجرا می شوند.

چه کسی قرارداد هوشمند را خلق کرده و چه کسی از آن ها استفاده می کند؟

قراردادهای هوشمند برای اولین بار توسط نیک سابو، دانشمند کامپیوتر و رمزنگار، در سال 1996 توصیف شد. در طی چندین سال، Szabo این مفهوم را دوباره کار کرد و چندین نشریه منتشر کرد، جایی که او مفهوم ایجاد شیوه های تجارت مربوط به قانون قرارداد را از طریق طراحی پروتکل های تجارت الکترونیکی بین ناشناس ها در اینترنت ایجاد کرد.

با این حال، اجرای قراردادهای هوشمند تا سال 2009 اتفاق نیفتاد، زمانی که اولین ارز رمزنگاری شده بیت کوین همراه با بلاکچین آن ظاهر شد، که در نهایت محیط مناسبی را برای قراردادهای هوشمند فراهم کرد.

به طرز جالب توجهی، نیک سابو مکانیزمی برای قراداد هوشمند چیست؟ یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز به نام Bit Gold در سال 1998 طراحی کرد. این ارز هرگز اجرا نشد، اما قبلاً دارای بسیاری از ویژگی هایی بود که بیت کوین حدود 10 سال بعد به آن ها می بالید.

این روزها، قراردادهای هوشمند عمدتا با ارزهای رمزپایه ارتباط دارند. علاوه بر این، منصفانه است که بگوییم یکی بدون دیگری وجود ندارد و قراداد هوشمند چیست؟ بالعکس، زیرا پروتکل های ارز رمزنگاری غیرمتمرکز اساساً قراردادهای هوشمند با امنیت و رمزگذاری غیرمتمرکز هستند.
آن ها به طور گسترده ای در بیشتر شبکه های رمزنگاری موجود موجود مورد استفاده قرار می گیرند و یکی از برجسته ترین و یکی از برجسته ترین ویژگی های Ethereum هستند.

نمونه هایی از استفاده از قراردادهای هوشمند

در حالی که موضع دولت ها، تنظیم کنندگان مالی و بانک ها در سراسر جهان در مورد ارزهای رمزپایه از بسیار محتاطانه تا پذیرش دقیق متفاوت بوده است، فناوری پشت سر آن ها – بلاکچین و قراردادهای هوشمند – به طور گسترده ای انقلابی پذیرفته شده است و در همه سطوح در حال اجرا است.

به عنوان مثال، به تازگی، شرکت سپرده گذاری و پاکسازی سپرده گذاری (DTCC) و چهار بانک بزرگ – Bank of America Merrill Lynch ، Citi Credit Suisse و J.P. Morgan – با استفاده از قراردادهای هوشمند، مبادله پیش فرض اعتبار را در Blockchain توسعه یافته توسط Axoni با موفقیت معامله کردند.
در این قرارداد هوشمند از اطلاعاتی مانند جزئیات معاملات فردی و معیارهای ریسک همتایان استفاده شده است که طبق اعلامیه مطبوعاتی، سطح جدیدی از شفافیت شرکا و نهادهای نظارتی فراهم شده است.

موارد مشابه در همه جا اتفاق می افتد. در این ماه، کنسرسیومی متشکل از 61 بانک ژاپنی و کره جنوبی در حال آزمایش Ripple’s Blockchain و قراردادهای هوشمند برای امکان انتقال پول بین مرزی بین دو کشور است. این سیستم جدید در سال 2018 راه اندازی خواهد شد.

حتی Sberbank، بانکی تحت کنترل دولت روسیه، در کشوری که ضد پول رمزنگاری شده است، بلاکچین Ethereum و قراردادهای هوشمند فعال شده توسط آن در حال آزمایش هستند.

این آزمایشات با توجه به پیوستن Sberbank به Enterprise Ethereum Alliance، کنسرسیومی متشکل از بیش از 100 کسب و کار، از جمله متخصصان برتر مانند سیسکو، ING ، مایکروسافت و غیره، انجام شد.

این اتحاد قصد دارد یک قراداد هوشمند چیست؟ بلاکچین دقیق برای استفاده در تجارت تنظیم کند، جایی که قراردادهای هوشمند مورد نیاز برای شرکت های خاص قابل توسعه و اجرا باشد.

از آنجا که قراردادهای هوشمند در ارتباط با ارزهای رمزپایه توسعه یافته است، هنوز هم بیشتر آن ها در دنیای مالی و بانکی در حال اجرا هستند.
با این وجود، این فناوری می تواند توسط دولت های سراسر جهان مورد استفاده قرار گیرد تا سیستم رأی دهی در دسترس و شفاف باشد.
زنجیره های تأمین می توانند از آن برای نظارت بر کالاها و خودکار کردن همه کارها و پرداخت های انجام شده استفاده کنند. املاک و مستغلات، بهداشت و درمان، مالیات، بیمه و صنایع بیشمار دیگر می توانند از اجرای قراردادهای هوشمند و مزایایی که ارائه می دهند بهره مند شوند.

معایب قرارداد هوشمند

قراردادهای هوشمند یک فناوری بسیار نوآور است. با وجود صحبت های فراوان، هنوز هم می تواند مستعد مشکلات باشد. به عنوان مثال، کدی که قرارداد را تشکیل می دهد باید کامل باشد و بدون اشکال باشد. این می تواند منجر به اشتباهات و گاهی اوقات امکان سو استفاده از اشکالاتی توسط کلاهبرداران شود.

همان طور که در مورد هک DAO اتفاق افتاد، پول هایی که با یک اشتباه در کد آن در یک حساب هوشمند قرار می گیرد می تواند از آن سرقت شود.

علاوه بر این، تازگی این فناوری هنوز هم سوالات زیادی را به وجود می آورد. چگونه دولت تصمیم به تنظیم چنین قراردادهایی خواهد گرفت؟ چگونه آن ها مالیات می گیرند؟ ا

گر قرارداد نتواند به موضوع توافق نامه دسترسی پیدا کند یا اتفاق غیرمنتظره ای برای آن رخ دهد، چه اتفاقی می افتد؟ این اتفاق می افتاد که وقتی یک قرارداد سنتی منعقد می شد، می توانست در دادگاه لغو شود، اما بلاکچین مطابق با سیاست “Code is Law” مهم است که قرارداد را انجام دهد و امکان تغییرات وجود ندارد.

با این وجود، بیشتر این قراداد هوشمند چیست؟ مشکلات صرفاً به دلیل نوآور بودن قراردادهای هوشمند به عنوان یک فناوری وجود دارد. با چنین وعده ای، مطمئناً این فناوری با گذشت زمان کامل می شود. بدون شک، قراردادهای هوشمند در شرف تبدیل شدن به جزئی جدایی ناپذیر در جامعه ما هستند.

قرارداد هوشمند (Smart Contract) چیست؟ گسترش رمزارزها با کمک این فناوری

هنگام انجام هرگونه معامله اقتصادی، گروهی از اشخاص به عنوان واسطه بین طرفین معامله قرار می‌گیرند. در چنین شرایطی خریدار و فروشنده (طرفین معامله) مبلغی را صرف پرداخت کارمزد به این واسطه‌ها می‌کنند. همچنین تا زمانیکه معاملات انجام شود وقت زیادی صرف انجام کاغذبازی‌های اداری می‌شود. پرداخت کارمزد به واسطه‌ها و انتظار تا رسیدن به تاریخ عقد قرارداد، موجب نارضایتی و سردرگمی خریدار و فروشنده خواهد شد. برای عبور از چنین مشکلاتی قرارداد هوشمند (Smart Contract) روی کار آمده است.

در راستای امضای قرارداد هوشمند که بر اساس اصل “اگر_آنگاه” استوار است، هم مبلغی که برای انجام معامله باید میان خریدار و فروشنده جابه‌جا شود و هم حق مالکیت کالای مورد معامله به سیستم امانی ارسال می‌شود.

به این شکل واسطه‌ها عملا حذف می‌شوند و دیگر خبری از پرداخت کارمزدهای هنگفت نیست. زمان زیادی هم صرف انتظار تا عقد قرارداد نمی‌شود؛ اما قرارداد هوشمند هنوز نتوانسته است اعتماد کاربران را جلب کند. در این مطلب با چند و چون این قرارداد و تاثیر آن در گسترش استفاده از رمزارز ها آشنا می‌شویم.

قرارداد هوشمند (Smart Contract) چیست؟

قرارداد هوشمند به شکل یک سیستم امانی فعالیت می‌کند. یعنی هم پولی که قرار است بین طرفین جابه‌جا شود و هم حق مالکیت موضوع مورد قرارداد تا زمانی که هر دو طرف به توافق برسند در سیستم هوشمند ذخیره می‌شود. بعد از توافق مبادله میان طرفین انجام شده و پول و حق مالکیت توزیع می‌شود. صدها نفر شاهد انجام این فرآیند هستند. بنابراین معتبر و تضمین شده است.

به عنوان مثال از این قرارداد می‌توان برای خرید و فروش املاک استفاده کرد. پول ملک و حق مالکیت در سیستم امانی قرار می‌گیرد و بعد از به توافق رسیدن طرفیت جابه‌جایی انجام می‌شود. در این صورت کارمزدها به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابند و قرارداد بدون حضور اشخاص ثالث و به دردسر افتادن طرفین انجام می‌شود. در پایان هم یک کدرهگیری که نشان دهنده تراکنش‌های انجام شده میان طرفین است در یک دفتر کل عمومی که بلاک‌چین نام دارد بایگانی و ذخیره می‌شود.

نحوه عملکرد قرارداد هوشمند

هنگام انعقاد قرارداد هوشمند (Smart Contract) طرفین نمی‌توانند شروط دلخواه خودشان را وضع کنند. قرارداد هوشمند شرایط و قوانین خاص خودش را دارد. همچنین پولی که در این قرارداد به سیستم اسکرو ارسال می‌شود باید به شکل ارز دیجیتال باشد.

برای درک بیشتر عملکرد این قرارداد باید سه جنبه وابستگی متقابل، اهداف قرارداد و محیط قرارداد را مورد بررسی قرار دهید.

الف)وابستگی متقابل:

قراردادهای هوشمند می‌توانند سایر قراردادها را نیز پشتیبانی کنند. یعنی چه؟ یعنی درست است که قراردادهای هوشمند روی پلتفرم خود کار می‌کنند، اما می‌توانند به شکلی تنظیم شوند که به یکدیگر وابسته باشند.

در این صورت بعد از اتمام موفقیت‌آمیز قراداد هوشمند چیست؟ یک قرارداد سیستم می‌تواند قرارداد جدید را شروع کند. در ارتباط با معاملات رمزارزها این قابلیت بسیار پر کاربرد است. همه قوانین از پیش تعیین می‌شود و به محض اتمام موفقیت‌آمیز یک خرید و فروش، معامله بعدی استارت می‌خورد.

ب)اهداف قرارداد هوشمند (Smart Contract):

برای پی بردن به اهداف این قرارداد باید سه موضوع را مورد بررسی قرار دهید. اولین موضوع مربوط به امضا کنندگان قرارداد است. وقتی دو طرف قرارداد آن را امضا می‌کنند یعنی شرایط و قوانین قرارداد را پذیرفته اند و در غیر این صورت آن را رد کرده اند.

موضوع دوم توافق طرفین است. پول مورد معامله و حق مالکیت به سیستم امانی ارسال می‌شود تا طرفین به توافق برسند. در این صورت هیچ یک نمی‌توانند قرارداد را به هر دلیلی بدون توافق طرف مقابل لغو کنند یا شرایط ضمن قرارداد را تغییر دهند. بنابراین هیچ یک به ناحق متضرر نخواهند شد.

سومین موضوع مربوط به شرایط قرارداد هوشمند است. همه شرایط قرارداد شامل پاداش‌ها، الزامات مورد توافق طرفین و همچنین مجازات‌های مرتبط با نادیده گرفتن شرایط باید به صورت کدهای ریاضی و تابعیت از زبان برنامه‌نویسی تعریف شود.

ج)محیط کاربری قرارداد:

قرارداد هوشمند در محیط خاصی انجام می شود تا بتواند اهداف فوق را به نتیجه برساند. در این محیط برای اینکه کاربران تراکنش‌های خود را آسان انجام دهند، از کلیدهای عمومی رمزنگاری شده پشتیبانی می‌شود.

برای اینکه کاربران بتوانند به محیط اعتماد کنند، دیتابیس این محیط باید به صورت منبع باز و غیرمتمرکز باشد. در این صورت بلاک‌چین اتریوم بهترین محیط را برای قراردادهای هوشمند فراهم کرده است. برای اینکه منبع داده‌های دیجیتال مورد استفاده در قرارداد معتبر باشد باید از پروتکل‌های ارتباطی امنیتی SSL و HTTPS استفاده شود.

آشنایی با مزایای قراردادهای هوشمند

استقلال عمل، اعتماد، از بین رفتن کمیسیون‌ها، امنیت فوق‌العاده و راندمان بالا از جمله مزایای قراردادهای هوشمند است که در ادامه با هر یک آشنا می‌شویم.

1.استقلال عمل:

کاربران در قرارداد هوشمند به واسطه‌ها و دلال‌ها نیاز ندارند. کنترل، نظارت و اجرای معامله زیر نظر طرفین انجام می‌شود و خودشان به طور کامل استقلال عمل دارند.

2.اعتماد:

طرفین در قرارداد هوشمند، هرچند بیگانه هستند اما به یکدیگر اعتماد دارند. در این قرارداد هیچ یک از کاربران نمی‌تواند مدارک و اطلاعات سایر کاربران را سرقت کند. سیستم به صورت کاملا بی‌طرفانه شرایط یکسانی برای هر دو طرف برقرار می‌کند که هیچ یک به مدارک و اطلاعات طرف مقابل دسترسی نداشته و واسطه‌ای هم وجود ندارد که تخلف صورت بگیرد.

3.از بین رفتن کمیسیون‌ها:

با از میان برداشتن واسطه‌ها و دلال‌ها مبالغی که در معاملات خودرو و املاک و… صرف پرداخت کارمزد و زودتر انجام شدن کارها می‌شود، حذف شده است.

4.امنیت فوق‌العاده بالا:

محیط قرارداد کاملا غیرمتمرکز است و تمام اطلاعات توسط پروتکل‌های امنیتی رمزنگاری می‌شود. بنابراین در صورتی که قرارداد هوشمند کاملا درست و اصولی انجام شود به راحتی نمی‌توان آن را هک کرد.

5.راندمان بالا:

در این قرارداد نیاز به کاغذ بازی نیست؛ بنابراین در کوتاه ترین زمان و بدون هدر رفتن وقت و حوصله کاربران قرارداد انجام می‌شود.

چه کسی اولین بار قرارداد هوشمند را راه اندازی کرد؟

نیک سازبو (Nick Szabo)، مهندس کامپیوتر و رمزنگار برای اولین بار در سال 1996 ایده قرارداد هوشمند را مطرح کرد. وی با این هدف چندین مقاله منتشر کرد و در آنها به توضیح مفهوم تجارت با استفاده از پروتکل های الکترونیکی پرداخت.

Nick Szabo در سال 1998 برای تولید پول دیجیتال یک مکانیزم با عنوان بیت گولد طراحی کرد. این مکانیزم آنقدر قابل توجه بود که بیت کوین ده سال بعد مشابه آن را ارائه داد. با این حال اجرای قرارداد هوشمند تا سال 2009 به تعویق افتاد. اکنون قراردادهای هوشمند در بیشتر شبکه‌های رمزارزها استفاده می‌شود که اتریوم یکی از مهم‌ترین نمونه‌‌های آن است.

معایب قراردادهای هوشمند چیست؟

درحالیکه قراردادهای هوشمند مزایای بسیاری دارند، معایبی نیز دارند که باید آنها را در نظر بگیرید. کدها یکی از نقطه ضعف‌های این قراردادهای هستند که باید دقیق و بدون مشکل تعریف شوند. چنانچه یک کد به درستی در جای خود قرار نگیرد، پول‌ها به حساب دیگری واریز می‌شوند.

در این قراردادها اطلاعات مهمی ذخیره می‌شود. ابهاماتی در این زمینه برای کاربران به وجود می‌آید. مبنی بر اینکه دولت تحت چه شرایطی تصمیم می‌گیرد اطلاعات محرمانه را به شبکه ها بدهد؟ چگونه دولت برای اخذ مالیات تصمیم می‌گیرد؟ و در نهایت اینکه چنانچه برخی از شرایط قرارداد قانونی نباشد سیستم چگونه می‌تواند آن را لغو کند؟

این ابهامات مانع از ورود بسیاری از کاربران به سیستم قراردادهای هوشمند می‌شود. سیستم نیز برای برطرف کردن این باگ‌ها و شفاف‌ سازی همه جنبه‌های قرارداد نیاز به زمان دارد.

کلام آخر

این مقاله شما را با قرارداد هوشمند به عنوان یک فناوری جدید و فوق‌العاده جذاب آشنا کرد. هدف این فناوری حذف واسطه‌ها و دلال‌های معاملاتی است که کارمزدهای هنگفتی از افراد طلب می‌کنند.

در واقع قرارداد هوشمند با حذف کمیسیون‌های جاری در اثنای کاغذ بازی‌های معاملاتی استفاده از قراداد هوشمند چیست؟ ارزهای دیجیتال را افزایش می‌دهد. در نتیجه باید بگوییم قرارداد هوشمند فناوری نوپایی است که با گذشت زمان به خوبی جای خود را در میان معاملات باز خواهد کرد.

قرارداد هوشمند اتریوم چیست و چه عملکردی دارد؟

مانند بسیاری از ایده ها در صنعت بلاک چین، یک قرارداد هوشمند نیز کلمه ای نا مفهوم برای عموم است.قرارداد‌ هوشمند اتریوم یک تکنولوژی جدید است که توسط بلاک چین های عمومی امکان پذیر شده است. قراردادهای هوشمند به سختی قابل درک اند زیرا این اصطلاح تا حدی با توصیف فعل و انفعالات رخ داده در هسته آن تعارض دارد. درحالی که یک قرارداد معمولی و استاندارد مدت یک رابطه را به صورت کلی بیان می کند (که معمولا یک قانون قابل اجرا است)، قرارداد هوشمند یک رابطه با کدهای رمز نگاری شده برقرار می کند.

• 1. قرارداد هوشمند اتریوم
  • 1.1. ایده اولیه

  قرارداد هوشمند اتریوم

  

  پس از عرضه و محبوبیت بیت کوین بین مردم، عیب های آن نیز مشاهده شد. یکی از این عیوب نبود قراردادهای هوشمند بود؛ سازنده اتریوم به فکر ساخت یک بلاک چین بهتر افتاد تا بتواند قراردادهای مالی را هوشمندانه مدیریت کند و کلاهبرداری یا واسطه را از قرارداد‌ها حذف نماید. اتریوم به سازندگان ICO های جدید اجازه می دهد که قرارداد های هوشمند خود را برنامه نویسی کنند. این زبان کاملا تورینگ است، یعنی نسبت به بیت کوین مجموعه وسیع تری از ابزارهای محاسباتی را پشتیبانی می کند.

  می ­توان قرارداد هوشمند را به عنوان یک قطعه کوچک از منطق یا کد درنظر گرفت که می‌ تواند با بلاک چین در تعامل باشد. برای مثال، ممکن است یک قرارداد هوشمند به منظور پرداخت خودکار به یک آدرس ما بین شما و شخص دیگری روی بلاک چین، برنام ­‌ریزی شود. بسیاری از پیاده سازی­ های بلاکچین همچون بیت کوین، از فریم­ ورک‌ های اسکریپت ساده برای انجام این کار بهره می ­گیرند. همچنین می ­توان به آن ها قرارداد هوشمند نیز اطلاق نمود.

  با این حال، یکی از تفاوت­ های مهم با نظریه در این است که قراردادهای هوشمند بلاک چین می‌­توانند بسیار پیچیده بوده و خود به تنهایی، بخشی از بافت سیستم را تشکیل دهند. آن ها بخشی از بلاک چین هستند. این قراردادهای هوشمند، و یا به عبارتی قطعات کوچک منطق توزیع شده، در واقع ممکن است برای ایجاد app هایی که روی بلاکچین اجرا می شوند، به اندازه کافی پیچیده باشند.

  ایده اولیه

  

  ایده اولیه آن در سال ۱۹۹۳ توسط یه مهندس کامپیوتر و رمزنگاری به نام نیک سابو به عنوان یک دستگاه داد و ستد خودکار معرفی شد. او اصول اصلی کار را تعریف کرد، اما در آن زمان فضای مناسب برای تحقق ایده ها وجود نداشت. با ظهور فناوری بلاک چین، ایده قرارداد های هوشمند عملیاتی شد. بیت کوین به عنوان اولین ارزدیجیتال غیرمتمرکز جهان پایه گذار نوعی قرارداد در بلاک چین بود اما پروتکل بیت کوین فقط با هدف ایجاد یک ارز خصوصی توسعه یافته بود و نمی توانست تمام نیاز ها و فرآیند ها را انجام دهد. اتریوم امکان ایجاد قراردادهای هوشمند را برای تمام پروژه ها عملی کرد و گام نوینی در جهت هوشمند سازی جهان برداشت.

  معروف ترین مثال آن یک دستگاه فروش چیپس یا نوشابه است که با وارد کردن مبلغ به طور خودکار نوشابه یا چیپس دریافت می کنید. در این جا هم کاربران اتریوم می توانند با استفاده از یک قرارداد هوشمند، ۱۰ اتریوم را به یک دوست در یک تاریخ خاص ارسال کنند.

  در این حالت، کاربر یک قرارداد را ایجاد می کند و داده ها را به آن قرارداد ارسال می کند تا بتواند دستور دل خواه خود را اجرا کند.

  حذف شخص ثالث در قرارداد هوشمند اتریوم

  

  یکی از خدمات هوشمندانه و عمده ای که قراردادهای هوشمند انجام می دهند، حذف شخص، موسسه یا نهاد ثالث در تبادلات مالی کوچک و بزرگ است. در این نحوه تبادل یکی از سوالات عمده ای که مطرح می شود امنیت و راهکارهایی است که برای تبادل امن داده ها قرار است صورت بگیرد. فناوری هایی که در بستر بلاک چین اجرا می شوند، بدون دخالت انجام می شوند و تبادلات کاملا محرمانه ای خواهند داشت. درحقیقت داده های موجود با توجه به فرمول های پیچیده ریاضی رمز نگاری می شوند و شخص دیگری به جز شما اجازه دسترسی و اعمال تغییرات در آن ها را نخواهد داشت.

  قرارداد هوشمند به کاربران کمک خواهد کرد تا در یک بستر و تحت فرآیند شفاف بدون نیاز به واسطه خاصی در نهایت امنیت به تبادل پول، مال یا سهام خود بپردازند. هنگامی که از قرارداد هوشمند استفاده می کنید به سادگی می توانید پول های دیجیتال یا رمز ارز خود را برای دریافت خدمات به حساب یک فرد یا شرکت دیگر واریز کنید. به طور مثال می توانید در ازای سفارش غذای خود از یک رستوران، مقداری اتریوم یا بیت کوین به حساب آن ها واریز کنید.

  عملکرد قراردادهای هوشمند

  

  باید گفت که بیت کوین ابتدا برای استفاده از قراردادهای هوشمند در شرایطی به کار رفت که شبکه بتواند ارزشی را از یک شخص به دیگری انتقال دهد. در شرایط خاص، شبکه گره ها تنها معاملات را تایید اعتبار می کنند.

  بیت کوین فقط به استفاده از جریان پولی محدود است. بر خلاف آن، اتریوم جایگزین زبان محدودتر بیت کوین شده (زبان خطی شامل صدها خط) و آن را با زبانی جایگزین می نماید که به سازندگان اجازه می دهد برنامه های خودشان را بنویسند. اتریوم به سازندگان اجازه می دهد که قراردادهای هوشمند خود را برنامه نویسی کنند. زبان آن کاملا تورینگ (turing) است، یعنی از مجموعه وسیع تری از ابزارهای محاسباتی را پشتیبانی می کند. قراردادهای هوشمند می توانند:

  • به عنوان حساب های کاربری چند امضایی عمل کنند، تا سرمایه ها فقط وقتی هزینه شوند که درصد مورد نیازی از افراد با آن موافق باشند.
  • توافقات بین کاربران را مدیریت کنند و بگویند یک نفر بیمه را از دیگری خریده یا نه.
  • از قراردادهای دیگر بهره برداری کنند (مثل نحوه عملکرد کتابخانه نرم افزار)
  • اطلاعات درباره یک اپلیکیشن را مثل اطلاعات ثبت دامنه یا عضویت، ذخیره نمایند.

  مزایای قرارداد هوشمند اتریوم

  

  • قراردادهای هوشمند نیاز به واسطه ها و شخص ثالث را از بین می برند و کنترل کامل توافق را به طرفین می دهند.
  • اسناد و مدارک ذخیره شده در شبکه گم یا دزدیده نمی شوند؛ چراکه تمام داده ها به صورت رمز شده در یک دفتر کل امن و توزیع شده ذخیره می شود. علاوه بر این نیازی به اعتماد میان طرفین معامله نیست چرا که قرارداد هوشمند یک سیستم بدون تبعیض و جایگزین اعتماد است.
  • به لطف قراردادهای هوشمند دیگر نیازی به وکلا، مشاوران املاک، مشاوران اقتصادی، دستیاران و دیگر واسطه ها و دستمزدهای هنگفت نخواهد بود.
  • اگر قراردادهای هوشمند به درستی پیاده شوند قابل هک کردن نیستند؛ همچنین محیط قرارداد هوشمند با رمز نگاری های پیشرفته محافظت می شوند که مدارک و داده ها را امن نگاه می دارد.
  • زمان زیادی که صرف انجام دستی فرایندها و کارهای اداری، کاغذ بازی، ارسال و دریافت مدارک می شد، با قراردادهای هوشمند حذف می شود.

  باید به قراردادهای هوشمند اعتماد کنیم؟

  

  به یاد داشته باشید که یک قرارداد هوشمند:

  • خود اجرا است
  • خود تصحیح گر است
  • خود مختار است
  • غیر قابل تغییر است.

  قراردادهای هوشمند با حذف واسط شخص ثالث باعث صرفه جویی در هزینه ها شده و به طرف های قرارداد امکان معامله رو در رو را می دهد. برای بسیاری مردم وجود واسط شخص ثالث تنها مشکل هزینه را به همراه ندارد بلکه امنیت را نیز به خطر می اندازد.

  اما درمورد قرارداد هوشمند، وقتی که شما کد آن را ننوشته اید چگونه می توانید به آن اعتماد کنید؟ وقتی که قرارداد هوشمند تراکنش خود را در بلاک چین می نویسد همه می توانند آن را مشاهده کنند. این اطلاعات قابل پاک کردن نیست. اما وقتی که قرارداد هوشمند اجرا می‌شود قواعد را دقیقا همان طور که نوشته شده پیش می برد و این موضوع کمی مردم را نگران می کند.

  به طور کلی قراردادهای مبتنی بر «اگر-درنتیجه» مفید هستند چرا که ورودی های آن ها ثابت و خروجی ها قابل تایید می باشند. اما خود تایید نیز به تصدیق نیاز دارند و در بسیاری از مواقع به قضاوت یک انسان نیاز است. اینجا است که عامل انسانی با تمام مشکلات اعتمادی که به همراه دارد دوباره وارد بازی می شود.

  قراردادهای هوشمند هنوز اول راه هستند در نتیجه هنوز مشکلات و جای کار زیادی دارند. البته مشکل اعتماد با اتکا متقابل حل می شود. به بیان دیگر ما می توانیم با قراردادهای هوشمند بیشتر، در یک قرارداد هوشمند ایجاد اعتماد کنیم. قراردادهای هوشمند می توانند برای تایید شرایط یک قرارداد موجود تنظیم شوند. همچنین سازندگان قراردادهای هوشمند قراداد هوشمند چیست؟ داده های واقعی را برای استفاده در تاییدیه های قراردادهای هوشمند ثبت می کنند. وضع کنندگان قراردادهای هوشمند نقش مهمی را در اعتماد در قراردادهای هوشمند ایفا می نمایند.

  سخن آخر

  

  یک قرارداد هوشمند با توجه به صرفه جویی ها و ایجاد بهینه سازی های لازم در تبادلات مختلف می تواند آینده بسیاری از نهادها و مشاغل مختلف برای مبادله های مالی باشد. حذف قراردادهای سنتی با جایگزین مناسب آن یعنی قرارداد هوشمند خیلی دور از دسترس نیست، و این قراردادها یکی از نیازهای اصلی آینده اقتصادی و حقوقی دنیا محسوب می شود.

  قرارداد هوشمند یا smart contract چیست؟ (بخش اول)

  

  قرارداد های هوشمند به طور بالقوه یکی از مفیدترین ابزارهای وابسته به شبکه بلاکچین هستند، که میتوانند انواع معاملات از بیت کوین و ارزهای فیات گرفته تا حمل و نقل کالاها را به صورت بین المللی انجام دهند.

  قراردادهای هوشمند برنامه های اتوماسیون خود اجرایی هستند که بر روی شبکه های غیر متمرکز مانند بلاکچین اجرا می شوند؛ و به خاطر قابلیت حذف مرجع نظارتی، به یکی از جذاب ترین ویژگی های وابسته به تکنولوژی بلاکچین تبدیل شده است. در حالی که بلاکچین به قراداد هوشمند چیست؟ عنوان نوعی پایگاه داده که معاملات را پردازش و تایید می کنند، قراردادهای هوشمند فقط شرایط از پیش تعیین شده را انجام می دهند.

  اساساً پس از تحقق برخی شرایط خاص یک قرارداد هوشمند مانند رسیدن کالا ها به بندر، دو طرف معامله توافق می کنند که به صورت خودکار مبادله خود را با رمز ارز بیت کوین، ارز فیات و یا حمل و نقل کالاها انجام دهند.

  درک توکن ها و قراردادهای هوشمند:

  برای مثال، در زمان وقوع بلایای طبیعی در مقیاس گسترده، یک شرکت بیمه می تواند با استفاده از قراردادهای هوشمند به صورت خودکار مبالغ مورد نظر را پرداخت کند.

  همچنین قراردادهای هوشمند پایه و اساس مبادلات رمز ارزها و توکنهای دیجیتالی هستند. قراردادهای هوشمند می توانند بر مبادلات دیگر رمز ارزها مانند بیت کوین نیز نظارت کنند، به این صورت که، به محض تایید پرداخت، بیت کوین میتواند از حساب فروشنده به حساب خریدار واریز شود.

  استفاده ها و کاربردهای قراردادهای هوشمند:

  

  از قراردادهای هوشمند می توان در زمینه های متنوعی از مراقبتهای بهداشتی گرفته تا زنجیره تامین و خدمت مالی استفاده کرد. باهم تعدادی از آنها را بررسی می کنیم:

  قرارداد هوشمند در سیستم رای گیری دولتی

  قراردادهای هوشمند محیطی ایمن جهت سیستم های رای گیری با آسیب پذیری کمتر نسبت به دستکاری وتقلب را فراهم می کنند. رای دادن با استفاده از قراردادهای هوشمند به صورت رمزنگاری شده(ledger-protected) می باشد، که شکستن رمزنگاری آن، کاری به شدت مشکل خواهد بود.

  علاوه بر آن، قراردادهای هوشمند میتوانند تعداد رای دهندگان را افزایش دهند؛ زیرا از نظر تاریخی سیستم سنتی رای دهی به علت نیاز به تشکیل صف، نشان دادن اسناد هویتی و تکمیل فرم های مربوطه، بازدهی وسرعت پایینی دارد، اما وقتی که فرآیند رای دهی را به سیستم های آنلاین با استفاده از قراردادهای هوشمند منتقل کنیم، میتواند باعث افزایش تعداد شرکت کنندگان در این سیستم شود.

  قراداد هوشمند در مراقبت های بهداشتی

  بلاکچین میتواند سوابق بیماران را به صورت رمزنگاری شده با یک کلید خصوصی ذخیره کند. جهت حفظ حریم خصوصی فقط افراد خاصی اجازه دسترسی به سوابق را دارند. به همین صورت، می توان تحقیقات علمی را به صورت ایمن و محرمانه با استفاده از قراردادهای هوشمند انجام داد.

  تمام رسید های بیمارستان بیماران را می توان در بلاکچین ذخیره و به طور خودکار با شرکت های بیمه به عنوان مدرک به اشتراک گذاشت. علاوه بر این، از دفتر کل(ledger) نیز می توان برای فعالیت های مختلف، مانند مدیریت منابع، نظارت بر مواد مخدر و انطباق مقررات استفاده کرد.

  قراداد هوشمند و زنجیره تامین

  به طور سنتی، زنجیره های تامین، مشکلات زیادی را به سیستم های مبتنی بر کاغذ تحمیل می کنند، زیرا فرم ها جهت تایید می بایست مراحل مختلفی را پشت سر بگذارند که این فرآیند دشوار، احتمال کلاه برداری و زیان را افزایش میدهد.

  بلاکچین میتواند این خطرات را با ارائه ی نسخه دیجیتالی مطمئن و قابل دسترس به طرف های زنجیره، از بین ببرد. قراردادهای هوشمند را می توان برای مدیریت موجودی و اتوماسیون پرداخت ها و وظایف استفاده کرد.

  کاربرد قرارداد های هوشمند در خدمات مالی

  قراردادهای هوشمند شامل ابزارهای حیاتی برای دفترداری هستند و امکان نفوذ به سوابق حسابداری را از بین می برند. همچنین سهامداران را قادر می سازد تا بتوانند بطور شفاف در تصمیم گیری‌ها شرکت کنند.

  در بخش دوم مقاله قراردادهای هوشمند به بررسی مزایا، معایب و آینده قراردادهای هوشمند خواهیم پرداخت؛ با ما همراه باشید.